... van 6 generaties
Ongeveer 200 jaar geleden trouwde Hermann Tychon met weduwe Maria Elisabeth Rotheudt, die in het bezit was van een kleine herberg. In 1832 kocht hij een landgoed, gelegen aan de druk gebruikte verbindingsweg tussen de industriesteden Eupen en Aken, niet ver van de “Barér” (de “slagboom”). Aan deze slagboom – de grens dus – moesten handelaars hun tol betalen en het was voor velen van hen een traditie hun pauze in “l´auberge Tychon” te houden. Ook de inwoners van Eynatten hieven graag het glas bij Tychon en genoten de ambachtelijke maaltijden van het koppel.
In 1866, na 34 jaar als herbergier, liet Hermann zijn eigendom en ‘commerce’ aan zijn kleinzoon Léonard Tychon over. De herberg werd een ontmoetingsoord voor mensen die vooral uit de grootstad Aken kwamen en landelijk een rustplaats zochten. Rijke lakenhandelaars deden hun zaken met de familie Franssen uit Eynatten (gevestigd tegenover de herberg) en organiseerden niet zelden feestjes.
In 1896 nam de derde generatie de herberg over. In deze tijd was ‚baldansen’ zeer populair, waardoor er in de herberg grote veranderingen gebeurden tot in 1902. Een feestzaal, met een capaciteit van 600 personen, werd als tweede verdieping opgetrokken en als derde verdieping kwamen nieuwe hotelkamers.
Op 19 juni 1906 werd en tramverbinding Eupen-Eynatten-Aken ingewijd en zelfs zaal Tychon kreeg een eigen tramhalte. Zaal Tychon functioneerde toen als gemeentelijk-cultureel centrum. Dit niet alleen door de grote dansvloer uit parket, maar ook door de grote theaterscène.
Tot in het begin van de Eerste Wereldoorlog beleefde men goede tijden. Daarna kwam een heel zware periode met o.a. de duitse bezetting tijdens en tijdens de Tweede Wereldoorlog de daarop volgende amerikaanse na-oorlogse basis.
In de jaren ’50 overnamen Hugo Tychon en zijn vrouw Katharina als vierde generatie de zaak. De bevolking vond langzaam maar zeker hun weg terug naar ‘Tychon”. De wonden van de oorlog waren nog lang niet hersteld, maar men probeerde dit op een andere manier te verwerken. Door smokkelaardij bereikte de ‘commerce’ in korte tijd een nooit gehaald hoogtepunt…
1974 beginnen Leo Tychon und seine Frau Renate Charlier het Familienbedrijf mee te besturen. Als ook hun kinderen beslisten in het bedrijf mee te werken, begon Leo met een opeenvolging van omstructureringen: In het jaar 1992 werden de plannen voor een nieuwbouw van 17 hotelkamers gerealiseerd en in 1997 werd het restaurant en de feestzaal volledig gerenoveerd. Wegens de alsmaar stijgende vraag naar overnachtingen werd in 2000 nog een bijkomend complex van 10 kamers opgetrokken.
Sinds 2002 runnen Leo en Renate, hun dochter Katrin Tychon en haar man Nick Vlaeminck het bedrijf in een familiale sfeer.
In 2006 werd een nieuw zwembad gebouwd en tussendoor werden individuele voorzieningen geoptimaliseerd: in 2012 een binnenterras en in 2016 de receptie, een lobby, het restaurant en een berging voor fietsen. Vanwege de gestaag toenemende vraag startte in 2019 de bouw van verdere 10 hotelkamers en een sauna.
Vandaag heeft het hotel meer dan 40 kamers en kunnen de gasten genieten van de burgerlijke en regionale keuken in een uitgebreid, modern restaurant.
De zevende generatie zit nog op school, maar heeft al visioenen…